ശങ്കരൻ

ശങ്കരൻ is a fairly common Indian name. Of course, it is one of the names of Lord Shiva.

Ever wondered about its etymology?

ശം is an old Sanskrit word that means 'happiness'. കരൻ means 'doer'.
Therefore, ശങ്കരൻ means 'one who causes happiness' or 'bringer of happiness'. (The ങ് sound comes because of the സന്ധി rules - മ് + ക = ങ് + ക = ങ്ക.)

If you know the specific story behind how Lord Shiva got that name, please share it in the comments section.

തൽ words

How may words do you know that end in - തൽ ?  

Here are a few:

കരുതൽ 

കാതൽ

കൂടുതൽ 

ചിതൽ  

മുതൽ 

Of these, the first one is just the gerund forming suffix -അൽ. കരുതുക + അൽ = കരുതൽ. 

What about the others? 

Verb endings that are contractions

I think these are more formally called വിനയെച്ചം (verb-endings) but I am not fully sure. These may indicate how the language evolved.

-ണം, denoting must, was perhaps a contraction of വേണം E.g. വരണം = വര + വേണം 

-ണ്ടാ , denoting "don't do" it, is from വേണ്ടാ . E.g. വരേണ്ടാ = വര + വേണ്ടാ 

-ട്ടോ, adding emphasis/assurance may be from കേട്ടോ e.g. വരാട്ടോ = വരാം + കേട്ടോ 

Do you know of other verb endings like these?

War and Poetry

Spear is കുന്തം in Malayalam. It comes from കുനയുള്ളത് where കുന = മുന, a point. Perhaps, it is one of the earliest forms of weaponry. 

The Sanskrit word for spear is പ്രാസം. It means that which can be thrown or projected. 

Interestingly, this is the same പ്രാസം that we use in poetry (e.g. ആദിപ്രാസം, അന്തിപ്രാസം ). If you think about it, it is as if the lines of the poem are skewered by the repeating letters. 

Grimm's Laws for Malayalam? (Or how to form തദ്ഭവം )

(For a change writing this in Malayalam :-) 

ഏ. ആര്‍. അദ്ദേഹം എഴുതിയതുപോലെ, സംസ്കൃതാക്ഷരമാല പുടവയായി വാങ്ങിയതിനോടോപ്പം,  ഒരുനൂറു വാക്കുകളും വിവാഹസമ്മാനമായി മലയാളം വാങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവണം. ചില വാക്കുകള്‍ തത്സമമായി നിലനിന്നു. എന്നാല്‍ പല വാക്കുകളെയും, തന്റെ അംഗസൗഷ്ഠവത്തിനിണങ്ങുവാനെന്നവണ്ണം, തദ്ഭവങ്ങളാക്കി അവള്‍ മാറ്റി. 

എന്തായിരുന്നു ആ നിയമങ്ങള്‍? 

ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍ നോക്കാം. 

ദശരഥന്‍ -> തചരതന്‍ (ഉദാ പാട്ടുകള്‍ )

സന്ധി -> ചന്തി 

ശ്രീ -> തിരി 

മഷി -> മയി -> മൈ

സംസ്കൃതം പ്രകൃതമായി മാറ്റുന്ന നിയമങ്ങള്‍ ഇവിടെയും ബാധകമാണോ?

Digging into the past

Strictly speaking, this is not about etymology. In this post, I wanted to investigate how the past tenses are formed. (Why? Just out of curiosity. Also, there are some small etymological elements in the tense formation process.)

Tense, or കാലം, denotes the time of action. Whether it is past, present, future or something in between. In malayalam, forming present test is pretty straight forward - add -ഉന്നു. For example, 

പോകുക -> പോകുന്നു, 

തിരിയുക -> തിരിയുന്നു, 

ചെയ്യുക -> ചെയ്യുന്നു, 

മറയ്ക്കുക  -> മറയ്ക്കുന്നു

വേവുക -> വേവുന്നു 

Forming future tense is also pretty easy - remove the ന്നു and add -ഉം.

പോകുക -> പോകും 

തിരിയുക -> തിരിയും 

ചെയ്യുക -> ചെയ്യും 

മറയ്ക്കുക  -> മറയ്ക്കും 

വേവുക -> വേവും 

As for the past, it is an entirely different story: 

പോകുക -> പോയി 

തിരിയുക -> തിരിഞ്ഞു 

ചെയ്യുക -> ചെയ്തു 

മറയ്ക്കുക -> മറച്ചു 

വേവുക -> വെന്തു 

And I did not pick four exceptions - in each category there are many common words one can come up with. (And these are not the only categories.)

There must be some rhyme or reason to this madness, I thought. So I set out to explore.

At the outset, does any one know of a common rule that can give rise to all these forms?

 

തിരികള്‍

The title may remind you of wicks of a candle. But this topic is about people.

I was amazed to find out (from my trusty ശബ്ദതാരാവലി of course) that തിരി  is a തദ്ഭവം of ശ്രീ.

Suddenly, a lot of designations that end in തിരി made a lot of sense. Here are some. 

കോനാതിരി = കോന്‍ (king) + തിരി  king
നമ്പൂതിരി = നമ്പി  + തിരി     The root നമ്പുക means to believe. 
എമ്പ്രാന്തിരി = എമ്പ്രാന്‍ + തിരി = എന്‍ + പുരാന്‍ (lord) + തിരി 
ഭട്ടതിരി = ഭട്ട (lord) + തിരി 

I couldn't find the etymology for സാമൂതിരി. What does the സാമൂ root mean?

Do you know of other -തിരി words?